مرد شماره 2 دیروز، از دور خارج شده امروز؛ فروش زیبایی به لذت‌جویی

به گزارش فوتبال 360، نیمار دیگر قرار نیست چندماه آینده به میدان برود. این بازیکن 31 ساله برزیلی که انتظار می‌رفت سرنوشت خاصی در فوتبال انتظارش را بکشد، یکی پس از دیگری با دردسرهای ریز و درشت مواجه شده است. او قطعا دیگر نمی‌تواند جانشینی برای مسی و رونالدو باشد.

«نی» در مصدومیت‌های متوالی و پی‌درپی گیر آمده و  با انتخاب‌های غیرقابل باورش در زندگی که برخلاف انتظار دنیای فوتبال بود، نهایتا الهلال عربستان را برگزید تا رسما راه را بر جاه‌طلبی‌هایش ببندد.

11 ژانویه 2016، به نظر می‌رسید آینده نیمار قرار است با نخی سفید ترسیم شود. در صحنه مراسم توپ طلا، لیونل مسی و کریستیانو رونالدو روی مبل نشسته و در کانون توجه بودند. نیمار با کلاه گردی بر سر و نگاهی درخشان در سایه آنها قرار گرفت اما به نظر می‌رسید توانسته خودش را به عنوان جانشین آن 2 نفر معرفی کند. او آن سال در 23 سالگی، پشت سر  2 غول بزرگ در رده سوم رده‌بندی توپ طلا قرار گرفت. نیمار فصل درخشانی را با بارسلونا پشت سر گذاشته بود. او 5 جام گرفت و 39 گل هم زد. حرف‌های لوئیس انریکه، سرمربی وقت بارسلونا، درباره‌اش شنیدنی بود: «نیمار احتمالا دومین بازیکن برتر دنیا است». 2 سال بعد، روی همان صحنه، در همان مراسم توپ طلا، دوباره پشت سر همان 2 غول معروف، نیمار سکوی برترین‌ها را کامل کرد؛ با این تفاوت که کمتر در سایه بود و بیش از گذشته درخشید.

آن روزها کسی تردیدی نداشت نیمار در اوج دوران فوتبالی‌اش است. این ستاره برزیلی در 25 سالگی تصمیم گرفت راهی پاری‌سن‌ژرمن شود تا بیش از هر زمان دیگری در کانون شایعات و مباحث مختلف قرار بگیرد. پس از آن، شرایط برای نیمار و شانس دریافت توپ طلا دیگر خوب پیش نرفت. یک بار دوازدهم شد، یک بار شانزدهم و 2 بار هم کلا در فهرست غیبت داشت. ستاره برزیلی آهسته آهسته از ویترین فوتبال کنار رفت. این روزها هم که او با مصدومیت رباط صلیبی مواجه شده، واضح است دیگر هرگز شانسی برای معرفی خودش نخواهد داشت. ضمن اینکه بازیکنان دیگری از راه رسیده و جای او را گرفته‌اند. امضای قرارداد با پاریس، سرآغازی برای محو شدن او از سطح یک دنیای حرفه‌ای و پایانی بر جاه‌طلبی‌هایش شد.

پاریس؛ سرآغاز یک پایان

او، فرانسوی‌ها را به خاطر دلایلی اساسا اشتباه انتخاب کرد. نیمار می‌خواست ثابت کند برای درخشیدن در دنیای فوتبال و نشان دادن ارزش‌های فوتبالی‌اش نیازی به لیونل مسی ندارد تا جام ببرد اما باشگاهی را انتخاب کرد که بازیکنان لازم و کاراکتر موردنظر را نداشت. نیمار کار سختی برای رسیدن به اهداف محدودی داشت. از آن زمان به بعد، او ادامه دوران مستعدش در فوتبال را نوشت و نشان داد به طور واضحی در پاریس از سطح متوسط بازیکنان این تیم یک سروگردن بالاتر است. هر بار نیمار در ترکیب حاضر بود، سلطه خاصی بر زمین داشت.

5 قهرمانی در لیگ یک و 3 قهرمانی در جام حذفی برایش کارنامه‌ای بزرگ و باشکوه ساخت اما هرگز نتوانست به رویای کودکی‌اش، همان زمان که پسر بچه‌ای در سانتوس بود و آرزو داشت برایش در اروپا فرش قرمز پهن شود، برسد. پاریس می‌خواست «رویاهای بزرگی داشته باشد». نیمار هم چنین چیزی را می‌خواست اما به جای رسیدن به رویایش با واقعیت روبه‌رو شد. او در لیگ قهرمانان اروپا ضربات سختی خورد؛ به ویژه در سال 2020 که وعده داد جام لیگ قهرمانان را می‌برد. او هر که پاریسی‌ها را با بازی خوبش امیدوار می‌کرد، بلافاصله مصدوم می‌شد تا حس دوگانه همیشگی را برای هواداران پاریس به جا بگذارد. او همزمان نابغه و خسته‌کننده، شگفت‌انگیز و جهنمی و تاثیرگذار و غایب نشان داد.

ثبت 30 مصدومیت!

مصدومیت‌های نیمار هم در طول دوران حرفه‌ای سد بزرگی برای محقق شدن رویاهایش شد. بدن نیمار بدون اینکه مشخص شود او بدون مصدومیت‌ها تا چه اندازه مسئولیت‌پذیر و رقابتی است، بارها به این ستاره خیانت کرد. نتیجه وحشتناک است؛ او از سال 2010 به این طرف 30 بار مصدوم شده و فقط در یک مورد، صد بازی پاری‌سن‌ژرمن را از دست داد. این مورد دقیقا یکی از همان اصلی‌ترین دلایل برای ناکامی‌اش در لیگ قهرمانان اروپاست. البته کسی هم از سال 2016 به این طرف به اندازه نیمار متحمل خطای رقیبان نشده. در این بازه زمانی 1050 خطا روی نیمار صورت گرفته. اینها همگی دست به دست هم داد تا عیار واقعی‌اش در لحظات بزرگ چندان مشخص نشود. البته نیمار، مردی که هرگز یک مراسم جشن را هم از دست نداده، نمی‌تواند به طور تمام و کمال از مسئولیت‌هایش شانه خالی کند. سایه لطیف و برازنده سال‌های زیبایش در بارسلونا نتوانست فاصله زندگی توام با افراط و تفریطش که گهگاهی استعدادش را زیرسوال می‌برد و گاهی او را بازیکن برازنده‌ای جلوه می‌داد، تاب بیاورد.

او متحمل خطاهای زیادی شد، صدها ضربه و یا شاید هم خیلی هم بیشتر اما نتوانست خودش را در جایگاهی در قامت جانشین 2 غول بزرگ فوتبال دنیا قرار دهد. انتقالش به عربستان سعودی هم در 31 سالگی و وقتی کسی او را وادار به چنین کاری نکرده بود، رسما راه را بر جاه‌طلبی‌هایش در دنیای فوتبال بست. مصدومیت وحشتناک اخیر، قسمت تکراری از اتفاقات قبلی است؛ قسمتی که هم بدشانسی‌اش را ترسیم می‌کند و هم سرنوشتش را نشانه رفته است. شاید نیمار برای همیشه مرد شماره 3 باقی بماند. این جایگاه احتمالا برایش چندان بد هم نباشد اما اصلا برای بزرگترین بازیکن برزیل پس از رونالدو نازاریو، کافی نیست.